[BTSR]: เสียงเพลงของนกแก้วจอมขี้สงสัย

ณ ป่าใหญ่ที่แสนสงบงาม มีนกแก้วตัวหนึ่งชื่อ “ไลลา” ที่ชื่นชอบการตั้งคำถามกับทุกสิ่งรอบตัว ไลลาไม่ได้เป็นแค่เพียงนกแก้วสีสวย แต่ยังมีเสียงเพลงที่ใสกังวานจนใครได้ฟังต้องหลงใหล ทุกวันไลลามักบินจากกิ่งไม้หนึ่งไปยังอีกกิ่งหนึ่ง ตั้งคำถามกับเพื่อนสัตว์ต่างๆ อย่างไม่เคยเบื่อหน่าย

วันหนึ่ง ไลลาบินไปเจอ “เจ้าหมีเครา” ที่กำลังง่วนอยู่กับการค้นหาอาหารในโพรงไม้ ไลลาถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า

“เจ้าหมีเครา เจ้ากำลังหาอะไรในนั้นเหรอ? ทำไมถึงต้องคุ้ยโพรงไม้ด้วย?”

เจ้าหมีเครายิ้มแล้วตอบว่า

“ข้ากำลังหาเกสรน้ำผึ้งที่เหลือจากเมื่อวาน มันอร่อยและมีพลังงานมาก แต่ทำไมนกแก้วตัวน้อยถึงอยากรู้เรื่องของข้าล่ะ?”

ไลลาหัวเราะเบาๆ แล้วตอบว่า

“ข้าอยากรู้ เพราะทุกคำตอบคือเพลงใหม่สำหรับข้า ทุกสิ่งในป่าแห่งนี้มีเรื่องราวของตัวเอง และข้ารู้ว่าข้าเรียนรู้ได้จากทุกสิ่งที่ข้าถาม”

เจ้าหมีเคราพยักหน้าด้วยความประทับใจในคำตอบของไลลา และบอกให้ไลลาลองชิมเกสรน้ำผึ้งดูบ้าง ไลลาจึงได้รู้ว่ารสชาติของน้ำผึ้งที่ถูกเก็บไว้ในโพรงไม้นั้นหอมหวานกว่าที่คิด เธอจึงนำเรื่องราวนี้ไปร้องเป็นบทเพลงใหม่ในวันรุ่งขึ้น

เช้าวันใหม่มาถึง ไลลาได้บินไปยังบึงน้ำใส ที่นั่นเธอพบ “เต่าทองทิวา” กำลังลอยอยู่บนผิวน้ำ ไลลาถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า

“ทำไมเจ้าถึงลอยอยู่ตรงนั้น? การลอยบนผิวน้ำช่วยอะไรได้เหรอ?”

เต่าทองทิวาหัวเราะเบาๆ และตอบว่า

“ข้ากำลังฟังเสียงลมและเสียงคลื่น เพราะพวกมันบอกข้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันพรุ่งนี้ ความสงบของน้ำทำให้ข้าสามารถฟังเสียงธรรมชาติได้ชัดเจนขึ้น”

ไลลาประทับใจในคำตอบนั้น และใช้เสียงเพลงของเธอร้องขอบคุณเต่าทองทิวาที่สอนให้เธอรู้จักการฟังเสียงของธรรมชาติ

เมื่อวันเวลาผ่านไป ไลลาได้เรียนรู้จากคำถามและคำตอบมากมาย เธอไม่ได้เรียนรู้เพียงแค่จากเพื่อนสัตว์เท่านั้น แต่ยังค้นพบว่าทุกคำถามของเธอคือประตูที่เปิดไปสู่ความเข้าใจใหม่ๆ ในโลกใบใหญ่ เธอเข้าใจว่า การตั้งคำถามไม่ใช่แค่เพื่อหาคำตอบ แต่เป็นการสร้างบทเพลงที่ผสานความรู้และจินตนาการเข้าด้วยกัน

และในทุกค่ำคืน เมื่อดวงดาวส่องแสงบนฟ้า ไลลาจะบินไปยังยอดไม้สูงสุด ร้องเพลงที่รวบรวมมาจากเรื่องราวของทุกชีวิตในป่าใหญ่ ให้ดวงดาวและสายลมได้รับฟัง ทุกชีวิตในป่าใหญ่หลับฝันดีในเสียงเพลงของไลลา และรู้ว่าความสงสัยของเธอคือพลังที่สร้างสรรค์ความสุขให้กับทุกคน

นิทานเรื่องนี้สอนให้เราเห็นว่า การตั้งคำถามคือกุญแจที่เปิดโลกแห่งการเรียนรู้ และความสงสัยไม่ได้เป็นสิ่งที่ควรเก็บซ่อน แต่ควรถูกปลดปล่อยเพื่อค้นหาความหมายที่แท้จริงในทุกสิ่งรอบตัวเรา