นิทานก่อนนอน, นิทานตลก ๆ ก่อนนอน 😂

[BTSR]: กระรอกจอมซนกับผลไม้หล่น

นิทานก่อนนอน [BTSR] : กระรอกจอมซน ผลไม้หล่น

ณ ป่าเขียวขจีที่เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ มีเจ้ากระรอกตัวหนึ่งชื่อว่า “จอมซน” เป็นที่รู้กันว่ามันเป็นกระรอกที่อยากรู้อยากเห็น และชอบทำเรื่องป่วนจนเพื่อน ๆ ในป่าต่างเอ็นดูและปวดหัวไปพร้อมกัน

เช้าวันหนึ่ง จอมซนได้ยินเสียงดัง “ตุ้บ!” จากบริเวณใกล้ ๆ มันกระโดดไปดูทันที และพบว่ามีผลไม้หล่นลงมาจากต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง แต่ผลไม้นั้นไม่ได้เหมือนผลไม้อื่น ๆ ที่มันเคยเห็น เพราะมันทั้งกลมเกลี้ยงและมีกลิ่นหอมหวานชวนกิน

“ว้าว! นี่มันคืออะไรนะ?” จอมซนพูดกับตัวเอง ก่อนจะพยายามกัดผลไม้นั้น แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดขึ้นว่า

“เฮ้! เจ้านั่นเป็นของข้า!” เสียงดังมาจากอีกฝั่งของต้นไม้ เป็นเจ้าชะนีตัวอ้วนที่กำลังแกว่งไปมาบนกิ่งไม้

“ของเจ้าหรอ? แล้วทำไมมันถึงตกมาอยู่ตรงนี้ล่ะ?” จอมซนถามพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์

เจ้าชะนีตอบอย่างอารมณ์เสีย “ข้าทำหล่นเอง ข้ากำลังจะเอาไปให้เพื่อนของข้า!”

จอมซนหัวเราะ “งั้นก็แสดงว่ามันไม่ได้เป็นของเจ้าแล้วสิ! เพราะตอนนี้มันอยู่ที่ข้า!”

การโต้เถียงของทั้งสองดึงดูดความสนใจของสัตว์ตัวอื่น ๆ เช่น กระต่ายหูยาวที่กำลังแทะแครอทอยู่ใกล้ ๆ และนกแก้วสีสดที่เกาะอยู่บนกิ่งไม้ ทุกตัวต่างมามุงดูเหตุการณ์ด้วยความสนุกสนาน

จากนั้นจอมซนก็พูดขึ้นว่า “งั้นเรามาเล่นเกมกัน ใครชนะจะได้ผลไม้นี้ไป!”

เจ้าชะนีเห็นด้วยทันที “ดี! งั้นเกมนี้ต้องยุติธรรม!”

ทั้งสองตกลงกันว่าจะเล่นเกมเก็บลูกไม้จากต้นไม้ใกล้ ๆ ใครเก็บได้มากที่สุดในเวลาหนึ่งนาทีจะเป็นผู้ชนะ เมื่อถึงเวลาเริ่ม เจ้าชะนีใช้แขนยาวเก็บลูกไม้ได้อย่างรวดเร็ว ส่วนจอมซนก็วิ่งวุ่นไปทั่ว พยายามปีนป่ายและกระโดดอย่างสุดกำลัง

เมื่อครบเวลา ทั้งสองกลับมานับลูกไม้ที่เก็บได้ ปรากฏว่าจอมซนเก็บได้เพียง 5 ลูก ขณะที่เจ้าชะนีเก็บได้ถึง 8 ลูก! ทุกตัวในป่าต่างส่งเสียงเชียร์และหัวเราะอย่างครื้นเครง

“ข้าชนะแล้ว! ผลไม้นั่นเป็นของข้า!” เจ้าชะนีประกาศอย่างภาคภูมิใจ

แต่ก่อนที่เจ้าชะนีจะหยิบผลไม้ไป จอมซนพูดขึ้นว่า “เดี๋ยวก่อน! จริง ๆ ข้าแค่อยากรู้ว่ามันคืออะไรเท่านั้นเอง เจ้าลองชิมดูสิ!”

เจ้าชะนีจึงกัดผลไม้นั้นคำหนึ่ง แล้วก็ต้องเบ้หน้า “อี๋! มันเปรี้ยวปรี๊ดเลย!”

ทุกตัวในป่าต่างหัวเราะลั่น จอมซนเองก็หัวเราะจนกลิ้งไปกับพื้น ก่อนจะพูดว่า “เห็นไหมล่ะ บางครั้งสิ่งที่ดูน่าสนใจอาจไม่อร่อยเหมือนที่เราคิด!”

ตั้งแต่นั้นมา จอมซนก็กลายเป็นกระรอกที่เพื่อน ๆ ยิ่งรักและเอ็นดูมากขึ้น เพราะมันทั้งขี้เล่นและรู้จักมองโลกในแง่ดีเสมอ แม้แต่ผลไม้เปรี้ยว ๆ ก็ยังทำให้เกิดเรื่องราวที่สนุกสนานได้

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *