[BTSR]: เจ้าชายน้อยกับหิมะในความฝัน

ในค่ำคืนหนึ่งที่ท้องฟ้าปกคลุมด้วยดวงดาวพราวพร่าง เจ้าชายน้อยนั่งอยู่บนระเบียงของปราสาท ทอดสายตามองไปยังดวงจันทร์ที่เปล่งประกายอยู่กลางฟ้า “ถ้ามีหิมะตกในคืนนี้ ทุกอย่างคงดูเหมือนในความฝัน” เจ้าชายน้อยคิดในใจ

ทันใดนั้น เสียงลมเย็นพัดผ่านมาจากที่ไกล ราวกับกระซิบบอกถึงบางสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ดวงจันทร์บนฟ้าดูเหมือนจะส่องแสงสว่างมากขึ้น และในไม่ช้า หยดหิมะแรกก็โปรยปรายลงมาสู่พื้นดิน

“หิมะตกจริงๆ!” เจ้าชายน้อยอุทานด้วยความตื่นเต้น เขาวิ่งลงไปในสวนของปราสาท ยืนอยู่ท่ามกลางหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมา หิมะนั้นไม่ได้เย็นเฉียบเหมือนในฤดูหนาว แต่มันอุ่นนุ่มราวกับอ้อมกอดของใครบางคน

ในขณะที่เจ้าชายน้อยยืนชื่นชมความสวยงามของหิมะ เขาก็สังเกตเห็นแสงสว่างเล็กๆ ริบหรี่ที่ปรากฏขึ้นในสวน เมื่อเดินเข้าไปใกล้ เจ้าชายน้อยก็พบกับหญิงสาวในชุดสีขาว เธอมีปีกเล็กๆ ส่องแสงระยิบระยับ “เจ้าคือใครหรือ” เจ้าชายน้อยถาม

หญิงสาวยิ้มอย่างอ่อนโยนและตอบว่า “ข้าคือผู้พิทักษ์แห่งหิมะในความฝัน ข้ามาที่นี่เพื่อนำเจ้าสู่การผจญภัยที่เจ้าจะไม่มีวันลืม”

เจ้าชายน้อยพยักหน้าโดยไม่ลังเล หญิงสาวผู้นั้นยื่นมือให้เขาจับ เมื่อเจ้าชายน้อยแตะมือของเธอ โลกทั้งใบก็หมุนวนอย่างรวดเร็ว ราวกับกำลังถูกดึงเข้าสู่ความฝันอันน่าพิศวง

เจ้าชายน้อยพบว่าตัวเองยืนอยู่ในทุ่งหิมะที่ไม่มีที่สิ้นสุด ท้องฟ้าเป็นสีชมพูอ่อนๆ และดวงดาวราวกับเต้นระบำอยู่เหนือหัว “นี่คือที่ใด” เจ้าชายน้อยถาม

“นี่คืออาณาจักรหิมะแห่งความฝัน ที่ซึ่งทุกสิ่งเป็นไปได้ตามจินตนาการของเจ้า” หญิงสาวตอบ

ทันใดนั้น ดอกไม้หิมะขนาดใหญ่ก็ผลิบานรอบๆ ตัวเจ้าชายน้อย กลีบดอกไม้เปล่งแสงระยิบระยับราวกับคริสตัล “เจ้าอยากสร้างอะไรอีกหรือ” หญิงสาวถาม

เจ้าชายน้อยหลับตาและคิดถึงบางสิ่งที่เขาเคยฝันถึง สะพานสีรุ้งปรากฏขึ้นจากอีกฟากหนึ่งของทุ่งหิมะ มันทอดยาวไปจนถึงยอดเขาที่ปกคลุมด้วยเมฆสีทอง เจ้าชายน้อยและหญิงสาวเดินข้ามสะพานนั้นไปด้วยกัน

ที่ปลายสะพาน พวกเขาพบปราสาทแก้วที่ส่องแสงเป็นประกายราวกับอัญมณี ภายในปราสาท มีห้องขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่ลอยอยู่รอบตัว เจ้าชายน้อยเอื้อมมือไปจับดวงดาวหนึ่ง และทันใดนั้น เขาก็เห็นภาพความทรงจำของเขาในวัยเด็ก – การเล่นหิมะครั้งแรกกับพ่อแม่ เสียงหัวเราะและความสุขที่เขาเคยมี

หญิงสาวพูดเบาๆ “ความทรงจำเหล่านี้คือสิ่งที่ทำให้เจ้าอบอุ่น แม้ในวันที่หนาวเย็นที่สุด”

การเดินทางของเจ้าชายน้อยยังดำเนินต่อไป เขาได้พบกับสิ่งมหัศจรรย์มากมายในอาณาจักรแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ที่มีผลเป็นเกล็ดหิมะ หรือทะเลสาบที่สะท้อนภาพของท้องฟ้าในยามกลางคืน

จนกระทั่งเวลาผ่านไป เจ้าชายน้อยรู้สึกว่าเขาคิดถึงบ้าน “ข้าควรกลับแล้ว” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้า

หญิงสาวพยักหน้าและยิ้มอย่างเข้าใจ “การเดินทางในความฝันอาจสั้น แต่ความทรงจำจะอยู่กับเจ้าเสมอ”

หญิงสาวโบกมือ และทันใดนั้น เจ้าชายน้อยก็กลับมาที่สวนในปราสาทของเขา หิมะยังคงตกโปรยปรายเหมือนเดิม แต่หัวใจของเขาอบอุ่นขึ้นจากประสบการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นมา

“ข้าจะจดจำความฝันนี้ตลอดไป” เจ้าชายน้อยพึมพำ และเขาก็เดินกลับเข้าไปในปราสาท ทิ้งรอยเท้าเล็กๆ บนหิมะไว้อย่างงดงาม