[BTSR]: ครอบครัวนกเพนกวินในฤดูหนาว 🐧

ณ ขอบโลกที่ปกคลุมไปด้วยหิมะและน้ำแข็งอันหนาวเหน็บ มีครอบครัวนกเพนกวินตัวน้อยที่อาศัยอยู่ในอ่าวน้ำแข็งชื่อว่าอ่าวฟรอสต์แลนด์ ครอบครัวนี้ประกอบไปด้วยพ่อเพนกวินชื่อว่า “พ่อพอล” แม่เพนกวินชื่อว่า “แม่พอลลีน” และลูกน้อยสองตัวที่ซุกซน ได้แก่ “พีท” และ “พีน่า”

ในฤดูหนาวที่อากาศหนาวเย็นจนท้องฟ้าดูเหมือนจะกลายเป็นสีเงิน ครอบครัวนกเพนกวินมีภารกิจสำคัญนั่นคือการเตรียมเสบียงอาหารสำหรับช่วงที่น้ำทะเลจะกลายเป็นน้ำแข็งทั้งหมด

“พ่อพอล” มีหน้าที่ดำน้ำหาปลาในน้ำเย็นยะเยือก ส่วน “แม่พอลลีน” คอยดูแลพีทและพีน่าที่มักจะวิ่งเล่นซนอยู่รอบๆ รังน้ำแข็ง

วันหนึ่งในขณะที่พ่อพอลออกไปหาปลา พีทและพีน่าก็ออกสำรวจบริเวณใกล้เคียง ทั้งสองพบสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน นั่นคือก้อนน้ำแข็งสีฟ้าครามที่เปล่งประกายเหมือนเพชร

“ดูนี่สิ พีน่า! ก้อนน้ำแข็งนี้สวยมากเลย!” พีทพูดด้วยเสียงตื่นเต้น

พีน่าจึงเอื้อมมือลองสัมผัส แต่ก้อนน้ำแข็งกลับส่งเสียงเหมือนมีบางสิ่งอยู่ข้างใน

“พีท เราไม่ควรยุ่งกับมันนะ มันอาจจะมีอะไรอยู่ข้างในจริงๆ” พีน่ากระซิบด้วยความหวาดกลัวเล็กน้อย

แต่พีทผู้ชอบผจญภัยไม่ฟังคำเตือน เขาใช้ปากจิกก้อนน้ำแข็งเบาๆ และทันใดนั้นเอง ก้อนน้ำแข็งก็แตกออก เผยให้เห็นนกน้อยตัวหนึ่งที่ติดอยู่ภายใน

“โอ้โห! นี่มันนกน้อยที่หลงทางนี่นา!” พีน่าตะโกนด้วยความตกใจ

นกน้อยตัวนั้นพูดขึ้นด้วยเสียงแหบแห้งว่า “ขอบคุณที่ช่วยฉันออกมา ฉันชื่อฟลินน์ ฉันติดอยู่ในก้อนน้ำแข็งนี้นานมากแล้วเพราะอากาศหนาวเกินไป”

พีทและพีน่ารู้สึกสงสารฟลินน์ พวกเขาจึงพาฟลินน์กลับไปยังรังน้ำแข็งของครอบครัวเพื่อขอความช่วยเหลือจากแม่พอลลีน

“แม่จ๋า ดูสิ เราพบฟลินน์ที่ติดอยู่ในก้อนน้ำแข็ง” พีน่าเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ฟัง

แม่พอลลีนช่วยดูแลฟลินน์ด้วยความอ่อนโยน เธอให้ฟลินน์ดื่มน้ำอุ่นและหาที่อบอุ่นให้เขานอนพัก จนในที่สุดฟลินน์ก็เริ่มฟื้นตัว

หลายวันผ่านไป ฟลินน์เล่าเรื่องราวของเขาให้ทุกคนฟังว่าเขามาจากฝั่งเหนือและพลัดหลงจากฝูงของตัวเองเพราะพายุหิมะ ฟลินน์ตั้งใจจะกลับไปหาครอบครัวของเขา แต่เขาไม่รู้ทาง

พ่อพอลจึงเสนอความช่วยเหลือ “เราจะช่วยเจ้าหาทางกลับบ้านเอง ฟลินน์”

ในวันรุ่งขึ้น ครอบครัวนกเพนกวินทั้งหมดรวมถึงฟลินน์ออกเดินทางไปยังฝั่งเหนือ ท่ามกลางลมหนาวและพายุหิมะ แต่ด้วยความร่วมแรงร่วมใจ พวกเขาก็สามารถหาฝูงของฟลินน์จนพบ

“ขอบคุณมาก ครอบครัวของพวกคุณทำให้ฉันไม่เพียงแต่รอดชีวิต แต่ยังได้กลับบ้านอีกครั้ง” ฟลินน์กล่าวด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง

หลังจากส่งฟลินน์กลับไปยังครอบครัวของเขา พีทและพีน่าก็ได้เรียนรู้ว่าการช่วยเหลือผู้อื่นไม่เพียงแต่ทำให้ผู้ที่ถูกช่วยเหลือมีความสุข แต่ยังเติมเต็มหัวใจของตัวเองด้วย

และเมื่อฤดูหนาวอันยาวนานสิ้นสุดลง ครอบครัวนกเพนกวินก็ยังคงอาศัยอยู่ในอ่าวฟรอสต์แลนด์อย่างอบอุ่นและเปี่ยมไปด้วยความรักในหัวใจ ❤️